મહાભારતના યુદ્ધમાં મહારાથી આંગ રાજ કર્ણનો પરાજય થયો. તેનો મૃતદેહ યુદ્ધના મેદાનમાં પડ્યો હતો. રાત્રે, એક મહિલા યુદ્ધના મેદાનમાં શોક કરતી જોવા મળી હતી. આના પર, પાંડવો તે સ્થાન જોવા માટે આવ્યા અને આશ્ચર્યથી ભરાઈ ગયા. તે સ્ત્રી કોઈ અન્ય નહોતી પણ તેની માતા કુંતી હતી. તેની માતા અંગારાજના મૃતદેહને ખોળામાં લઇ રડતી રડતી હતી. આ જોઈને પાંચ પાંડવો આશ્ચર્યચકિત થઈ ગયા. આ પર યુધિષ્ઠિરે કુંતીને પૂછ્યું, તમે કેમ આપણા દુશ્મન માતાના મોત પર શોક વ્યક્ત કરી રહ્યા છો.
આના પર માતા કુંતીએ કર્ણના જન્મની વાર્તા કહી. તેમની સેવાથી પ્રસન્ન થઈને, રૂષિ દુર્વાસાએ મને એક મંત્ર આપ્યો અને વરદાન આપ્યું કે ભગવાન જેનો તમે આ મંત્ર દ્વારા પ્રાર્થના કરશો. તમારી કૃપાથી તમને એક પુત્ર પ્રાપ્ત થશે. તે સમયે મેં આ મંત્રથી પરીક્ષા લેવાનો પ્રયત્ન કર્યો અને સૂર્ય ભગવાનને બોલાવ્યા. આના પરિણામે, હું બખ્તર કોઇલનો પુત્ર, સૂર્યનો પુત્ર બન્યો. પરંતુ જાહેર શરમના ડરથી, મેં તે અદભૂત બાળકને એક ટોપલામાં અને તેને નદીમાં પ્રવાહિત કર્યુ. તે પછી મારા લગ્ન તમારા પિતા પાંડુ સાથે થયા અને તમે પાંડવ હતા. પરંતુ મેં ક્યારેય કહ્યું નહીં કે કર્ણ મારો પહેલો દીકરો છે. અદભૂત અને સૂર્યપુત્ર હોવા છતાં, કર્ણને આખી જીંદગી અપમાન સહન કરવી પડી.
યુધિષ્ઠિર તેની માતાની આ વાર્તા પર ખૂબ ગુસ્સે થયા અને કાયદેસર રીતે તેમના મોટા ભાઈના અંતિમ સંસ્કાર કર્યા. આ સમયે, તેમણે સમગ્ર મહિલા જાતિને શાપ આપ્યો કે હવેથી કોઈ પણ સ્ત્રી તેના પેટમાં કંઈપણ છુપાવી શકશે નહીં. એવું માનવામાં આવે છે કે યુધિષ્ઠિરના શ્રાપને લીધે, મહિલાઓને જાણ કરવામાં આવે છે, તેમના પેટમાં કંઈ છુપાવી શકતું નથી.
